Chociaż podzielone są na kilka rodzajów, to łączy je jedna najważniejsza cecha: zgodność z normą PN-EN 12101-1. Kurtyny dymowe są elementami ochrony przeciwpożarowej, które muszą spełniać szereg wymagań. Dotyczą one między innymi parametrów szczelności czy trwałości materiału.
Priorytetowym zadaniem zabezpieczeń tego rodzaju jest ograniczenie rozprzestrzeniania się dymu i toksycznych gazów. Dzięki temu ewakuacja osób z objętego pożarem budynku może przebiegać w bezpieczniejszy sposób. Nie tylko blokują one przemieszczanie się gazów w stronę dróg ewakuacyjnych, lecz także kierują je w przeciwną stronę. Na co dzień zaś mogą dodatkowo pełnić funkcję ekranów kierunkowych czy też ścianek wydzielających strefy i pomieszczenia.
Ten rodzaj zabezpieczeń najczęściej stosowany jest w budynkach o dużej kubaturze, które są przeznaczone do użytku publicznego. To na przykład galerie handlowe czy hale i magazyny. W takich obiektach kurtyny dymowe zazwyczaj są jednym z elementów wchodzących w skład bardziej rozbudowanego systemu wentylacyjnego i odprowadzającego dym, po angielsku nazywanego SHEVS – Smoke and Heat Enhaust Ventilation System. Ze bezpieczeństwo budynków odpowiadają również klapy, okna i wentylatory oddymiające.
Warto także wiedzieć, że z reguły rozróżnia się dwa rodzaje kurtyn dymowych: stałe (SSB – Static Smoke Barrier) i ruchome (ASB – Active Smoke Barrier). Pierwsze z nich przez cały czas znajdują się w pożarowej pozycji działania, ruchome zaś mogą być zrolowane lub rozwinięte.
Inny podział wyróżnia cztery inne typy kurtyn dymowych: tekstylne stałe i ruchome, stalowe stałe oraz szklane stałe. Każdy z tych rodzajów sprawdza się w nieco innych miejscach. Zabezpieczenia tekstylne stałe zwykle montowane są pod sufitem w fabrykach i na halach produkcyjnych, a ruchome (mechaniczne lub grawitacyjne) – w obiektach komercyjnych. Kurtyny stalowe stalowe umieszcza się w przestrzeni poddachowej, natomiast szklane zazwyczaj znajdują się w biurowcach.